Od pewnego czasu, podążając za modą (minimalizmem tym razem) próbuję doprowadzić do ładu szafy w całym domu. Udało mi się wyekspediować trochę ciuchów do pojemników, parę na olx, kilka par butów do śmieci. Reszta zgodnie z zaleceniami Konmari, równo ułożone – w szafach przestrzeń – jest pięknie. Nawet szafy dzieci ogarnięte. Ciuchy aktualnie nie noszone czekają w pudłach wg rozmiarów.
Wczoraj ten mój świeżo uzyskany ład został mocno zachwiany. Dostałam „w spadku” ciuchy dla Polyanny. Dwa pudełka, tak z 10 kg ubrań. A ja zamiast być wdzięczna jestem zła! Po pierwsze najmniejsze z tych ubrań będą dobre za jakieś dwa lata. Po drugie, większość jest
przerażająco różowa!!!
A jak nie różowa, to różowo-seledynowa, albo chociaż ze złotą nitką, albo w różowe paski, ewentualnie różowo-fioletowa. Wiem, że to taki słodki kolor, ale ja nie znoszę dziewczynek w różu!!! Nie kupuję Polyannie takich rzeczy. Część ma po Fefinie, a reszta w innych, nie mniej „słodkich” barwach.
Nie chcę jej ubierać na różowo, żeby na placu zabaw łatwo lokalizować ją po kolorze (to tak przyszłościowo) – „o to tamta nie różowa”. Chociaż kołacze mi taka myśl, że może będzie chciała wyglądać jak różowy cukiereczek, ale dopóki sama nie mówi – ja wybieram kolory.
I teraz co? Darczyńczyni ma posprzątaną chałupę i poczucie spełnienia dobrego uczynku. Ja mam furę ciuchów, które nie wiem gdzie wepchnąć i wyrzuty sumienia, że nie jestem wdzięczna. Przy Fefinie też dostawałam ciuchy od znajomych, ale do noszenia na już i takie, które mi się podobały. Sama szykuję pudełeczko dla pewnego juniora. Krążenie darów jak na wyspach Pacyfiku 🙂
Rozwiązanie doraźne – część najróżowszych wystawię na sprzedaż, a za to co uda mi się zarobić kupię coś Panience, po której to ciuchy. Coś ładnego i nieróżowego – może kiedyś do nas wróci 😛
Zdarza się wam? Dary, których nie chcecie, a trudno odmówić, a tym bardziej wyrzucić? Czujecie wdzięczność czy raczej złość? I najważniejsze – co robicie z tymi darami?