Ostatni wpis w roku

Już, zaraz, za chwilę, koniec roku. Hurra, wszyscy się cieszą, podsumowują, planują. Od jutra rzucają picie, palenie, męża, żonę – co kto ma.
Zaraz zaczną ćwiczyć, zdrowo się odżywiać, czytać dzieciom, wysypiać się.
Przez ten rok nauczą się nowego języka, jazdy na łyżwach, poprawią relację z szefem, zerwą kontakt z toksycznymi kuzynami. Znajdą lepszą pracę, wygrają w totolotka.

Za rok o tej porze będą inni, lepsi!

A ja co? Nic. Piszę sobie ostatni post roku 2018. Już 2018! Dopiero co planowałam, że Sylwester 2000 spędzę pod wieżą Eiffla – nie udało się, ale za bardzo o to nie zabiegałam. Przez wiele lat robiłam postanowienia noworoczne. Spisywałam na kartce i chowałam, aby przeczytać za rok. Nie wiem kiedy przestałam to robić, nie pamiętam. Może chciałam sobie zaoszczędzić rozczarowań? Że znowu coś nie wyszło?

2018 dla mnie był nijaki

po prostu kolejnych 365 dni w kalendarzu. Ani dobrych, ani złych. Oczywiście były upadki i wzloty, ale żadnych fajerwerków, ani nieszczęść Bogu dzięki. Nie pozbyłam się nałogów, bo poza książkami i herbatą innych nie mam. Nie odchudzałam się, bo nie bardzo mam z czego. Nie napisałam żadnego wartościowego tekstu naukowego, ani tym bardziej książki. Nie wygrałam w totolotka. Nie nauczyłam się panować nad emocjami. Lepiej gotować też się nie nauczyłam. Nie zaczęłam odnosić sukcesów na żadnym polu – ani tu ani w życiu poza wirtualnym. Rok jak rok.

Ale żeby nie tylko narzekać

Zaczęłam intensywniej szukać planu B. Od pół roku piszę za pieniądze, po kilka h w tygodniu, a więc bez ciśnienia, ale coraz bardziej się przekonuję co do tego, że tak mogłabym na chleb zarabiać. Udało mi się przez ten rok w miarę regularnie ćwiczyć jogę – dzięki Adriene! Bawię się instagramem -ciągle nie do końca wiem o co chodzi, ale podoba mi się. Zaliczyłam kilka webinarów, parę mniej lub bardziej sensownych kursów online. Udaje mi się pomału odgruzować szafy, ale to projekt na lata 🙂 Pracuje nad emocjami, z różnym skutkiem, ale się staram. Napisałam w tym roku 42 posty, co jak na mój średni zapał jest nawet niezłym wynikiem. Nie mogę się pochwalić ilu miałam w tym roku czytelników, bo sobie analitycsa zrestartowałam jakiś czas temu, ale tendencja rosnąca. Już mogę się chwalić czterocyfrową liczbą czytelników.

Postanowienia na Nowy Rok

Nie robię postanowień. Będę robić swoje i starć się, żeby nie było gorzej niż jest. Spróbuję bardziej doceniać to co mam. Łapać chwilę i cieszyć się tym, że niczego nie muszę, a wszystko mogę (no dobra, nie przesadzajmy z tym optymizmem, wiele mogę). Nie dam się wpędzić w malkontenctwo, ani w hurraoptymizm. Będę, po prostu będę.

Czego i Tobie oczywiście życzę, serdecznie, bo jakżeby inaczej życzyć można w ostatni dzień roku. Oby nam się dobrze pisało w 2019 – do zobaczenia…